Kilka słów o dziewicach konsekrowanych...

Zwyczaj konsekrowania dziewic wywodzi się z pierwotnego Kościoła. Uroczysty obrzęd konsekracji dziewic powstał w IV wieku. W pierwszych wiekach dziewice konsekrowane były związane z Kościołem lokalnym i zwykle mieszkały ze swoimi rodzinami. Niektóre z nich prowadziły życie wspólnotowe w klasztorach. Od IX wieku Kościół zaczął wiązać konsekrację dziewic z życiem wspólnotowym czyli z przestrzeganiem wspólnej reguły i posłuszeństwem wobec przełożonego.  Od XII wieku Kościół przestał udzielać konsekracji dziewicom żyjącym w świecie (poza klasztorami).  Ponownie dziewicom żyjącym w świecie konsekracji Kościół zaczął udzielać po Soborze Watykańskim II. Obecnie w Polsce jest 417 dziewic konsekrowanych w tym 10 w archidiecezji poznańskiej. Dziewice konsekrowane składają tylko ślub czystości. Nie nosimy habitów, a jedynym, widocznym znakiem konsekracji jest noszona na palcu obrączka, którą otrzymujemy podczas konsekracji. Dziewice konsekrowane nie mają przełożonych. Mamy natomiast ks. Delegata, który jest wyznaczony przez ks. Arcybiskupa. Poza tym każda dziewica konsekrowana ma swojego księdza kierownika duchowego. Utrzymujemy się z pracy zawodowej. Nie mamy też z góry ustalonego planu dnia. Każda z nas sama decyduje co danego dnia będzie robić. Stałym punktem dnia jest modlitwa Liturgią Godzin. Rano odmawiamy Jutrznię, a wieczorem Nieszpory. Poza tym w miarę możliwości codziennie uczestniczymy we Mszy Świętej. Wiele dziewic konsekrowanych odmawia też Różaniec. Modlimy się za kapłanów, za osoby, które nas o to poproszą oraz za takie, które modlitwy potrzebują ale nam o tym nie mówią. Ponieważ jesteśmy związane ze swoimi diecezjami i parafiami, w których mieszkamy to modlimy się też w intencjach aktualnie związanych z naszymi parafiami i diecezjami. Bierzemy też aktywny udział w życiu naszych parafii.